Które grunty i kiedy wymagają stabilizacji?

Każda budowla posadowiona na gruncie musi zachować właściwą stabilność. Podłoże, na którym zostanie wzniesiona, musi więc gwarantować wymaganą dla konkretnej inwestycji nośność. Zdarza się jednak, że ze względu na niekorzystny skład ustalony w wyniku przeprowadzonych badań geologicznych konieczna okaże się stabilizacja gruntu. Będzie ona na ogół niezbędna w drogownictwie, gdzie korpusy dróg czy wiaduktów nie zawsze mogą być ulokowane w terenie o właściwej budowie geologicznej i odpowiednich stosunkach wodny.

Dlaczego stabilizacje gruntu jest niezbędna?

Grunt o nieprawidłowej nośności będzie miał tendencję do niekontrolowanego osiadania pod obciążeniem. W przypadku wzniesienia na nim budowli lub drogi zajmującej duży teren, wszelkie ruchy podłoża spowodują w krótkim czasie uszkodzenia uniemożliwiające eksploatację i zagrażające bezpieczeństwu konstrukcji. Zabiegi związane ze stabilizacją będą szczególnie potrzebne w przypadku nasypów i obszarów grożących wystąpieniem osuwiska lub odkształcenia. Ulepsza się ponadto grunty o małej wytrzymałości, wysokiej ściśliwości i niestabilnej strukturze.

Jakie technologie mogą być wykorzystane do stabilizowania gruntu?

Podstawowy podział technik stabilizowania podłoża obejmuje wymianę, wzmacnianie gruntu oraz jego zbrojenie. Jedną z prostszych, choć kosztownych metod jest wymiana gruntu rodzimego i zastąpienie go w zależności od potrzeb nawiezionym piaskiem lub żwirem. Najpowszechniej stosowaną metodą jest używanie stabilizacji hydraulicznej z wykorzystaniem wapna lub cementu, które umożliwiają pozbycie się tzw. wody błonkowej otaczającej ziarna kruszywa tworzącego grunt. Możliwe jest także wiązanie gruntu za pomocą spoiwa albo jego ulepszenie. Inną metodą jest konsolidacja podłoża przez odprowadzenie wody. Właściwości podłoża mogą być także poprawione w wyniku wykonania zbrojenia, a więc kolumn wierconych, mieszanych wgłębnie, żwirowych lub osadzanych udarowo. Technologie te umożliwiają przekazywanie obciążeń bezpośrednio na warstwy położone niżej i gwarantujące odpowiednią nośność.